اثر سالیسیلیک اسید در مراحل مختلف رشد گوجه فرنگی و بررسی خصوصیات کمی و کیفی این گیاه

با توجه به این که گوجه فرنگی یکی از مهم ترین محصولاتی است که روز به روز مصرف آن رو به افزایش است. بنابراین جهت تولید محصول بیشتر در واحد سطح و افزایش کیفیت خصوصیات میوه ی آن، از قبیل میزان سفتی، افزایش ماندگاری و افزایش رنگیزه هایی که در بهبود کیفیت رنگ و گوشت میوه موثرند، انجام تحقیقات وسیع از اهمیت زیادی برخوردار است. بدین منظور آزمایشی در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 4 تکرار و 4 تیمار انجام شد. محلول پاشی با سالیسیلیک اسید با غلظت 4- 10 مولار در زمان های مختلف، از ابتدا تا انتهای دوره ی کشت، از ابتدا تا زمان گلدهی و از زمان گلدهی تا میوه دهی بعد از بیست روز پس استقرار گیاه به فواصل 15 روز یک بار انجام شد. فاکتورهای اندازه گیری شده شامل خصوصیات مورفولوژیکی مانند تعداد برگ تا اولین خوشه، تعداد گل و ارتفاع بوته و خصوصیات اجزاء عملکرد شامل تعداد کل میوه، وزن میوه، سفتی میوه، قطر و حجم میوه و صفات بیوشیمیایی از قبیل درصد بریکس، لیکوپن، کلروفیل، کارتنوئید، آنتوسیانین و قند بود. کاربرد سالیسیلیک اسید از ابتدا تا انتهای دوره ی کشت باعث افزایش تعداد میوه، میزان سفتی و ضخامت پوست میوه شد و به طور معنی داری ارتفاع بوته گوجه فرنگی را کاهش داد. تیمار محلول پاشی سالیسیلیک اسید از ابتدا تا انتهای دوره ی کشت افزایش وزن تر و خشک میوه های گوجه فرنگی را به دنبال داشت. همچنین استفاده از این ماده با غلظت 4-10 مولار در تمام دوران کشت میزان مواد جامد محلول را به میزان دو برابر و میزان ساکارز را به میزان سه برابر افزایش داد. با توجه به نتایج این تحقیق به طور کلی استفاده از سالیسیلیک اسید با غلظت 4-10 مولار در تیمار محلول پاشی از ابتدا تا انتهای کشت باعث افزایش سفتی و ضخامت پوست میوه می شود که برای کارخانجات صنایع تبدیلی و به ویژه در صنعت فرایندسازی این میوه از اهمیت زیادی برخوردار است، توصیه می شود. واژه های کلیدی: گوجه فرنگی، سالیسیلیک اسید، سفتی، بریکس، لیکوپن.